Vrijwilliger van de maand april 2022

Vrijwilliger Tessa aan het woord:

Hallo ik ben Tessa, ik ben 19 jaar en ik doe nu al bijna een jaar vrijwilligerswerk bij Marente!

Ik kom één tot twee keer per week bij de Bernardus om wat gezelligs te doen met de bewoners. Op woensdag ga ik met andere vrijwilligers en bewoners een rondje buiten wandelen, als het weer dat toestaat. We lopen vaak een rondje door de woonwijken en gaan soms ook even langs bij de geitjes. De wandeling wordt vaak afgesloten met een kopje koffie of thee en wat lekkers. 

Op de vrijdag ga ik af en toe langs bij de afdeling Teylingen. Dan ga ik gezellig even kletsen, of ik speel een spelletje. Ook maak ik dan af en toe een rondje buiten of over de afdeling. 

Iets dat ik zelf heel erg leuk vind om te zien is dat de bewoners je na een tijdje gaan herkennen als je weer op de afdeling komt. Ik kwam voor de lockdown bijna elke week op de afdeling Teylingen en kletste dan vaak met dezelfde mevrouw. Aan het begin herkende ze me nog niet zo goed. Ik zag haar ook maar één keer per week en ze is dement. Maar na een aantal keer herkende ze me steeds beter en na een tijdje wist ze zelfs al wie ik was en dat ik er voor haar was als ik in de deuropening van de huiskamer stond.
Het is leuk om te zien dat je een indruk maakt op zo iemand en dat ze, ook al hebben ze moeite met dingen onthouden, weten wie je bent en dat het gezellig is. 

Om vrijwilligerswerk te kunnen doen moet je goed kunnen luisteren. De bewoners hebben vaak veel te vertellen, bijvoorbeeld over hun familie en hoe het vroeger was. Maar je moet ook een gesprek kunnen beginnen en lekker kunnen kletsen. Want er zijn natuurlijk ook bewoners die niet zo spraakzaam zijn uit zichzelf en die krijg je dan juist een beetje los door zelf wat te vertellen. Het is ook fijn als je zorgzaam bent en kan helpen en meedenken met wat de bewoner nodig heeft. 

Ik zat al een tijdje na te denken om te beginnen met vrijwilligerswerk, maar had nooit de stap gemaakt. Totdat ik vanuit mijn opleiding sociaal werk, die ik destijds volgde, vrijwilligerswerk moest gaan doen. Ik kom zelf uit Sassenheim en het leek me wel wat om iets met ouderen te doen. Dus de beslissing om bij de Bernardus te gaan kijken was makkelijk gemaakt. Ik ben ondertussen gestopt met mijn opleiding en heb nu een tussenjaar, maar ik ben doorgegaan met het vrijwilligerswerk. Het is erg fijn om te zien hoe blij de bewoners zijn als je wat tijd met ze doorbrengt. Ze vertellen tegen iedereen die je onderweg tegenkomt dat ze lekker een rondje wandelen zijn of dat ze bezoek hebben en als je aankondigt dat je helaas weer moet gaan vertellen ze je meerdere keren hoe fijn het was om weer even buiten te zijn of met je te kletsen. Dit en het feit dat ik het zelf ook erg leuk en gezellig vind is de reden dat ik nog lekker elke week langs kom en een rondje loop of een praatje maak.